کشف روش جدید برای درمان پارکینسون
به گزارش پاراسول، مطالعه ای جدید نشان داده است که یک «کلاه» مجهز به امواج فراصوت می تواند پارکینسون را به شکل غیرتهاجمی درمان کند.
به گزارش پاراسول به نقل از خبر آنلاین، این دستگاه می تواند جایگزین تحریک عمقی مغز شود و همین طور ممکنست به درمان سندرم تورت، آلزایمر و افسردگی کمک نماید.
ایسنا به نقل از گاردین نوشت: یک مطالعه نشان داده است که یک کلاه فراصوت، روش های جدید بالقوه ای را برای درمان بیماری های عصبی بدون جراحی یا سایر روش های تهاجمی عرضه می کند.
این دستگاه می تواند نواحی مغزی را ۱۰۰۰ برابر کوچکتر از سونوگرافی هدف قرار دهد و می تواند جایگزین نگاههای موجود مانند تحریک عمیق مغز (DBS) در درمان بیماری پارکینسون شود. همین طور پتانسیل درمان بیماری هایی مانند افسردگی، سندرم تورت، درد مزمن، آلزایمر و اعتیاد را دارد.
برخلاف تحریک عمقی مغز (DBS) که نیازمند یک روش بسیار تهاجمی است که در آن الکترودها در اعماق مغز کاشته می شوند تا پالس های الکتریکی ارسال کنند، استفاده از امواج فراصوت پالس های مکانیکی را به مغز می فرستد.
اما تابحال هیچ کس نتوانسته بود نگاهی ایجاد نماید که بتواند آنها را به میزان کافی دقیق عرضه نماید تا تأثیر معناداری داشته باشد. این یک کلاه با ۲۵۶ منبع است که درون یک اسکنر MRI جا می شود. در ابتدا قرار دادن آن روی سر، بزرگ و فجیع است، اما بعد راحت می شود.
روش های فعلی تحریک عمیق مغز که روی بیماران پارکینسون استفاده می شوند، از قاب های فلزی سختی استفاده می نمایند که برای نگه داشتن آنها به سر پیچ می شوند.
برای آزمایش این سیستم، پژوهشگران آنرا روی هفت داوطلب اعمال کردند و امواج فراصوت را به ناحیه ای کوچک به اندازه یک دانه برنج در لوب زانویی جانبی (LGN)، مسیر کلیدی برای اطلاعات بصری که از چشم ها به مغز می رسد، هدایت کردند. امواج با دقت قابل توجهی به هدف خود رسیدند. همین به تنهایی خارق العاده بود و هیچ کس قبلا چنین کاری نکرده بود.
آزمایش های بعدی نشان داد که تعدیل لوب زانویی جانبی اثرات ماندگاری در قشر بینایی به وجود می آورد و فعالیت آنرا کم می کند. معادل آن در بیماران دچار پارکینسون، هدف قرار دادن یک ناحیه کنترل حرکتی و ناپدید شدن لرزش ها است.
محققان اکنون در راه آزمایش این سیستم روی نواحی مغزی در رابطه با پارکینسون، اسکیزوفرنی، بهبودی از سکته مغزی، درد، افسردگی و سایر بیماریها هستند.
مطالعات بیشتری مورد نیاز است، اما هدف طولانی مدت آنها اصلاح سیستم و تبدیل آن به یک ابزار بالینی کاربردی است؛ ابزاری که بتواند در آینده در کنار ایمپلنت های تهاجمی مغز قرار گیرد یا حتی جایگزین آنها شود.
حرف آخر اینکه اما تاکنون هیچ کس نتوانسته بود نگاهی ایجاد نماید که بتواند آنها را به میزان کافی دقیق عرضه نماید تا تاثیر معناداری داشته باشد. همین به تنهایی خارق العاده بود و هیچ کس قبلا چنین کاری نکرده بود.
منبع: parasol.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب