ارتباط مواد شیمیایی صنعتی با بیماری پارکینسون
پاراسول: یک مطالعه جدید نشان میدهد که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض یک ماده شیمیایی مورد استفاده در چربی زدایی فلزات و خشکشویی ممکنست خطر مبتلاشدن به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
به گزارش پاراسول به نقل از مهر به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند سالمندانی که در مکان هایی با بالاترین سطح تری کلرواتیلن در هوا زندگی می کنند، ۱۰ درصد بیش از اشخاصی که در مناطقی با کمترین سطح تری کلرواتیلن زندگی می کنند، در معرض خطر ابتلاء به پارکینسون هستند.
علاوه بر این، محققان دریافتند که خطر ابتلاء به پارکینسون برای اشخاصی که در فاصله یک تا پنج مایلی از کارخانه ای در ایالت اورگن که از این ماده شیمیایی استفاده می کرد، زندگی می کردند، چهار برابر بالا رفته است.
«بریتانی کریزانوفسکی»، محقق ارشد و استادیار مؤسسه مغز و اعصاب بارو در فینیکس، اظهار داشت: «قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تری کلرواتیلن در هوای آزاد با افزایش اندک اما قابل اندازه گیری خطر ابتلاء به پارکینسون همراه بود.»
او در یک بیانیه خبری اظهار داشت: «این یافته ها به شواهدی بر اساس این که قرار گرفتن در معرض محیط زیست ممکنست در بیماری پارکینسون نقش داشته باشد، می افزاید.»
طبق گفته مؤسسه ملی سرطان، تری کلرواتیلن (TCE) به عنوان عامل سرطان کلیه شناخته شده است و مطالعات، این ماده شیمیایی را با سرطان های خون و سرطان کبد مرتبط دانسته اند.
محققان خاطرنشان کردند که این ماده یک آلاینده محیطی پایدار در هوا، آب و خاک است.
در سال ۲۰۲۴، سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) ممنوعیتی جهت استفاده از این ماده شیمیایی برای تمام مصارف مصرفی و تجاری صادر کرد که قرار بود از سال ۲۰۲۵ آغاز شود. با این وجود، این ممنوعیت تا زمان رسیدگی به یک چالش قانونی متوقف گردید و این ماده شیمیایی همچنان درحال استفاده است.
برای مطالعه جدید، محققان از داده های برای شناسایی سالمندان بالای ۶۷ سال که مابین سالیان ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ به پارکینسون مبتلا شده بودند، استفاده کردند و هر شرکت کننده را با پنج سالمند دیگر که به این بیماری مبتلا نبودند، مقایسه کردند.
طبق گفته کلینیک کلیولند، پارکینسون زمانی رخ می دهد که سلول های مغزی که انتقال دهنده عصبی دوپامین را تولید می کنند، یا می میرند یا مبتلا به اختلال می شوند. وقتی این اتفاق می افتد، افراد گرفتار مشکلات حرکتی می شوند که شامل لرزش، سفتی و مشکل در تعادل و هماهنگی می شود.
محققان گفتند که در مجموع، این مطالعه شامل نزدیک به ۲۲۲۰۰۰ فرد دچار پارکینسون و بیشتر از ۱.۱ میلیون فرد بدون این بیماری بود.
محققان با بهره گیری از کدهای پستی و داده های EPA، میزان قرار گرفتن همه افراد در معرض غلظت TCE در فضای باز را دو سال پیش از تشخیص بیماری شان نقشه برداری کردند.
محققان بعد از کنترل سایر عوامل خطر این اختلال، به این نتیجه رسیدند اشخاصی که در معرض بالاترین سطح TCE قرار دارند، بعد از کنترل سایر عوامل خطر این اختلال، با خطر بیشتر ابتلاء به پارکینسون مواجهند.
کریزانوفسکی اظهار داشت: «در حالی که افزایش ریسک کم بود، تعداد زیاد اشخاصی که در محیط در معرض TCE قرار دارند به این مفهوم است که تاثیر بالقوه آن بر سلامت عمومی می تواند قابل توجه باشد.»
منبع: پاراسول
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب