2 عامل مهم سبک زندگی که بر آلزایمر اثرگذارند
به گزارش پاراسول، یک مطالعه جدید، ارتباط بین عادت نشستن طولانی مدت و افزایش ریسک زوال شناختی و کاهش حجم مغز در رابطه با بیماری آلزایمر را نشان داده است.
به گزارش پاراسول به نقل از ایسنا، متخصصان تأکید می کنند حتی ورزش روزانه هم بخصوص در اشخاصی که به لحاظ ژنتیکی مستعد مبتلا شدن به آلزایمر هستند، نمی تواند تأثیر منفیِ نشستن های طولانی مدت را جبران کند.
مطالعاتی که یک دهه پیش انتشار یافت، نشان داد نشستن در عصر جدید، مانند سیگار کشیدن است. به بیانی دیگر سبک زندگی بی تحرک و نشستن طولانی مدت مانند سیگار کشیدن یک عامل خطر برای بیماری هاست و می تواند آثار منفی بر سلامتی داشته باشد. حالا یک مطالعه جدید در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت و دانشگاه پیتسبورگ نشان داده است گذراندن زمان طولانی در حالت نشسته، حتی در اشخاصی که به صورت منظم ورزش می کنند، می تواند خطر زوال شناختی و کاهش حجم مغز در رابطه با بیماری آلزایمر را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
نتایج این مطالعه که در مجله انجمن آلزایمر، «آلزایمر و زوال عقل» (Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association) انتشار یافت، آثار عادت نشستن در بزرگسالان مسن و ارتباط آنرا با تخریب سلول های عصبی بررسی می کند.
در این تحقیق که دکتر «ماریسا گوگنیت»، استادیار مغز و اعصاب دانشگاه پیتسبورگ، انجام آنرا برعهده داشت، ۴۰۴ فرد بزرگسال ۵۰ سال و بالاتر شرکت داشتند. شرکت کنندگان برای یک هفته دستگاههای ردیاب فعالیت را بهمراه داشتند تا از زمان نشستن یا دراز کشیدن آنها داده های دقیقی عرضه نماید. سپس این عادت نشستن را با نتایج آزمون های شناختی و اسکن های مغزی آنها در طول یک دوره هفت ساله تحلیل کردند.
نتایج واضح بود: اشخاصی که بیشتر نشسته بودند، زوال شناختی بیشتری را تجربه کردند و در حجم نواحی حیاتی مغز آنها برای حافظه و پیشرفت آلزایمر کاهش قابل توجهی مشاهده شد. این آثار بدون توجه به روال های ورزشی شرکت کنندگان مشاهده شد.
این مطالعه نشان داد اشخاصی که ژن «ای پی اوئی ــ ئی۴» (APOE-e۴) - یک نشانگر ژنتیکی شناخته شده برای بیماری آلزایمر) را دارند بخصوص در معرض آثار منفی عادت نشستن قرار دارند. این بررسی نشان داده است تغییرات سبک زندگی برای اشخاصی که از نظر ژنتیکی بیشتر در خطرند، حیاتی تر است.
دکتر گوگنیت دراین باره اظهار داشت: کاهش خطر مبتلا شدن به بیماری آلزایمر فقط با یک مرتبه ورزش کردن در روز حاصل نمی گردد. بلکه کاهش زمانیکه صرف نشستن می شود، احتمال مبتلا شدن به بیماری آلزایمر را می کاهد.
سالمندان کنجکاو کمتر در معرض مبتلا شدن به آلزایمرند به قول متخصصان، بیشتر از شش میلیون آمریکایی به زوال عقل مبتلا هستند که بر حافظه، زبان و مهارت های حل مساله آنان تأثیر می گذارند. تحقیقات نشان داده اند چندین تغییر در سبک زندگی همچون رژیم غذایی سالم، ورزش، تعامل اجتماعی، مدیریت فشار خون و خواب کافی می توانند خطر زوال عقل را کاهش دهند. حالا مطالعه ای جدید اضافه می کند که یک ذهن کنجکاو و علاقمند به یادگیری، کاوش و جستجو در مورد مسایل جدید هم می تواند به کاهش زوال عقل کمک نماید.
«آلن کاستل»، روان شناس دانشگاه یوسی ال ای و نویسنده ارشد این مطالعه و همکارانش می خواستند تأثیر سن را بر دو نوع کنجکاوی بررسی کنند؛ کنجکاوی بعنوان یک خصوصیت شخصیتی و کنجکاوی موقعیتی.
منظور از کنجکاوی موقعیتی تمایل لحظه ای برای یادگیری چیزی جدید است در زمانیکه موضوعی توجه شما را جلب می کند، بروز می کند. در حالیکه کنجکاوی بعنوان خصوصیت شخصیتی اشتیاق همیشگی و دیرینه برای یادگیری و امتحان کردن تجربیات جدید است.
به گزارش ایندیپندنت، نویسندگان مطالعه از ۱۲۰۰ بزرگسال بین ۲۰ تا ۸۴ سال با میانگین سنی ۴۴ سال خواستند تا برای ارزیابی کنجکاوی خود، یک پرسشنامه آنلاین را تکمیل کنند. از هر داوطلب ۶۳ سوال علمی و عمومی پرسیده و برای هر پاسخ، ۲۰ ثانیه وقت داده شد.
شرکت کنندگان در مطالعه نه تنها به این سوالات پاسخ دادند، بلکه میزان علاقه و اشتیاق خویش را برای دانستن پاسخ صحیح هم ارزیابی کردند. همینطور میزان اعتمادشان را به این که آیا پاسخ درستی داده اند، بیان نمودند. این ارزیابی ها به محققان کمک کرد بتوانند ارتباط میان سطح کنجکاوی و اعتماد به نفس افراد در پاسخ دهی به سوالات را هم ارزیابی کنند.
متخصصان متوجه شدند اشتیاق افراد برای آموختن دانسته های جدید که معیاری برای ارزیابی کنجکاوی موقعیتی است، در اوایل بزرگسالی، کاهش و بعد از میانه بزرگسالی، افزایش خواهد یافت و تا دوران پیری همچنان بالا می رود.
مطالعه توضیح داد که بزرگسالان جوان دانش، مهارت ها و فرصت هایی را که برای موفقیت در مدرسه، کار و خانه نیاز دارند، به دست می آورند. دوران میانسالی عمدتا به پرداخت وام مسکن و بزرگ کردن فرزندان می گذرد، زمانیکه خیلی از افراد گزارش می دهند که کمتر خوشحالند، اما وقتی فرزندان خانه را ترک می کنند و آنها بازنشسته می شوند، می توانند به علایق خاص خود بپردازند و کنجکاوی موقعیتی آنها افزایش خواهد یافت.
کاستل می گوید این نتایج با برخی تحقیقات او در مورد «نظریه انتخاب گری» منطبق است؛ «به این مفهوم که وقتی پیرتر می شویم، نمی خواهیم یادگیری را متوقف نماییم، فقط چیزی را که می خواهیم یاد بگیریم، خودمان انتخاب می نماییم.»
وی همینطور اشاره نمود کسانیکه کنجکاوی موقعیتی بیشتری داشتند، کنجکاوی شخصیتی آنها هم بیشتر بود و بالعکس.
این یافته ها در مجله پلوس وان (PLOS One) انتشار یافته اند.
تحقیقات دیگر هم نشان داده اند که فعالیتهای چالش برانگیز برای مغز مانند معماها و بازیهای فکری امکان دارد با کمک به حفظ عملکرد شناختی، خطر زوال عقل را کاهش دهند. کاستل می گوید: خیلی از افراد مسن که با آنها صحبت می کنم، اعتقاد دارند حفظ کنجکاوی در طول زندگی می تواند مفید باشد. این با برخی تحقیقات که نشان داده است اشخاصی که مراحل ابتدایی زوال عقل را دارند امکان دارد به چیزهایی که قبلا از آنها لذت می بردند، بی علاقه شوند، همخوانی دارد.
منبع: پاراسول
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب