آلاینده های محیطی پرخاشگری و اختلالات اضطرابی را زیاد می کند
به گزارش پاراسول، متخصص روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اظهار داشت: آلاینده های محیطی در کوتاه و میان مدت سلامت روان را تحت تأثیر قرار داده و احتمال بروز پرخاشگری و اختلالات اضطرابی را زیاد می کند.
به گزارش پاراسول به نقل از مهر، محمدرضا شعربافچی زاده روز پنجشنبه در اولین کنفرانس تازه های علمی آلاینده های محیطی و تاثیر متقابل آن بر سلامت جامعه در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اظهار نمود: آلاینده های محیطی بخصوص فلزات سنگین و مواد شیمیایی مختل کننده سیستم هورمونی تأثیرات عمیق و جبران ناپذیری بر سلامت جسمی و روانی افراد، بخصوص کودکان دارند.
اختلال رشد و کاهش ضریب هوشی کودکان در معرض آلاینده های محیطی
وی ضمن اشاره به تأثیرات مخرب فلزات سنگین مانند سرب و جیوه توضیح داد: این مواد می توانند به آسانی از جفت عبور کرده و به جنین صدمه برسانند. مواجهه با این فلزات، حتی در مقادیر خیلی کم می تواند سبب کاهش ۶ تا هفت واحدی ضریب هوشی (IQ) در کودکان شود.
شعربافچی زاده تاکید کرد: حد ایمن مواجهه با این فلزات صفر است، به این معنا که حتی کوچک ترین میزان تماس با آنها می تواند عوارض بلند مدت و جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.
این متخصص روانپزشکی در ادامه به مواد شیمیایی مختل کننده سیستم هورمونی مانند بی فنول A (BPA) و پلی کلرینه بی فنیل ها (PCBs) اشاره نمود و اظهار داشت: این مواد می توانند با اختلال در مسیرهای هورمونی همچون هورمون های تیروئید بر رشد جنین تاثیر منفی بگذارند و حتی تمایز جنسیتی جنین را مختل کنند.
شعربافچی زاده اضافه کرد: این اختلالات می توانند به کاهش عملکرد شناختی و مشکلات رفتاری در کودکان منجر شوند.
وی با استناد به مطالعات انجام شده، اشاره کرد: کودکانی که در معرض آلودگی های محیطی بخصوص در مناطق بشدت آلوده زندگی می کنند، در تست های حافظه و توجه عملکرد ضعیف تری از خود نشان دادند و با افت عملکرد تحصیلی و شناختی مواجه می شوند.
متخصص روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اشاره کرد: تا ۶۶ درصد مطالعات نشان داده است که مواجهه با آلاینده های محیطی احتمال بروز اختلالات اضطرابی، صدمه های نورولوژیکال و مشکلات رشدی در مسیرهای عصبی را در کودکان بالا می برد.
شعربافچی زاده به ارتباط بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی و آلودگی محیطی هم اشاره نمود و اظهار داشت: کودکانی که در مناطق آلوده تر زندگی می کنند اغلب از خانواده هایی با درآمد پایین تر هستند. این وضعیت، چرخه معیوبی را به وجود می آورد که در آن فقر و زندگی در محیط های آلوده سبب کاهش فرصت های تحصیلی و شغلی در آینده می شود.
وی اضافه کرد: باآنکه ممکنست بعضی از این مطالعات تحت تاثیر سوگیری های اجتماعی قرار داشته باشند اما ارتباط بین آلودگی محیطی و کاهش عملکرد شناختی و اجتماعی کودکان غیرقابل انکار است.
عوارض متفاوت مواجهه با آلاینده ها در بازه های زمانی مختلف
این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در قسمت دیگری از سخنان خود به تأثیرات آلودگی محیطی بر بزرگسالان پرداخت و اظهار نمود: حد ایمن مواجهه با آلاینده ها در بزرگسالان هم صفر است و مواجهه با آلاینده ها در بازه های زمانی مختلف عوارض متفاوتی بدنبال دارد.
به گفته وی، در بازه های طولانی مدت پنج سال یا بیشتر، خطر بروز اختلالات شناختی مانند آلزایمر به صورت قابل توجهی افزایش خواهد یافت و در بازه های میان مدت یک تا ۲ سال، آلودگی می تواند سلامت روان را تحت تاثیر قرار داده و احتمال بروز افسردگی و اختلالات اضطرابی را افزایش دهد.
این متخصص روانپزشکی اشاره کرد: حتی در بازه های کوتاه مدت چند روز تا ۲ ماه، بخصوص در روزهایی با آلودگی شدید هوا، افزایش پرخاشگری و حتی افکار خودکشی گزارش شده است.
وی همینطور به مکانیسم های زیستی صدمه های ناشی از آلاینده ها اشاره نمود و اظهار داشت: این مواد از راه التهاب عصبی، اختلال در عملکرد سیناپس ها و تغییرات اپی ژنتیکی به بدن صدمه می رسانند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اضافه کرد: این تغییرات می توانند بدون صدمه مستقیم به DNA، بر نحوه بیان ژن ها تاثیر بگذارند و عملکرد پروتئین هایی که در رشد و سلامت بدن نقش دارند را مختل کنند. به عنوان مثال، مواجهه با آلاینده ها می تواند علائمی مشابه کم کاری تیروئید بوجود آورد که با مشکلات جسمی و روانی گوناگونی هم راه است.
شعربافچی زاده بر لزوم پیشگیری هوشمندانه تاکید کرد و اظهار داشت: برای کاهش صدمه های ناشی از آلاینده های محیطی، باید از دوران حاملگی و کودکی اقدامات پیشگیرانه ای صورت گیرد.
وی اضافه کرد: صیانت از مادران آبستن و کودکان در مقابل آلاینده ها، نه فقط به بهبود سلامت جسمی و روانی آنها کمک می نماید بلکه از بروز مشکلات اجتماعی و اقتصادی در آینده هم جلوگیری خواهدنمود.
این متخصص روانپزشکی تصریح کرد: توجه جدی تر به این مساله و اتخاذ سیاستهای مؤثر برای کاهش آلودگی های محیطی ضروری می باشد.
به طور خلاصه، این متخصص روانپزشکی در ادامه به مواد شیمیایی مختل کننده سیستم هورمونی مانند بی فنول A (BPA) و پلی کلرینه بی فنیل ها (PCBs) اشاره نمود و گفت: این مواد می توانند با اختلال در مسیرهای هورمونی همچون هورمون های تیروئید بر رشد جنین تأثیر منفی بگذارند و حتی تمایز جنسیتی جنین را مختل کنند. وی با استناد به مطالعات انجام شده، اشاره کرد: کودکانی که در معرض آلودگی های محیطی بویژه در مناطق بشدت آلوده زندگی می کنند، در تست های حافظه و توجه عملکرد ضعیف تری از خود نشان دادند و با افت عملکرد تحصیلی و شناختی مواجه می شوند. به گفته ی ایشان، در بازه های طولانی مدت پنج سال یا بیشتر، خطر بروز اختلالات شناختی مانند آلزایمر به شکل قابل توجهی افزایش خواهد یافت و در بازه های میان مدت یک تا ۲ سال، آلودگی می تواند سلامت روان را تحت الشعاع قرار داده و احتمال بروز افسردگی و اختلالات اضطرابی را افزایش دهد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب